تنبک از سازهای کوبه ای پوستی  است که بدنه این ساز اکثرا از  جنس چوب ساخته شده است. برای نواختن تنبک از تمام انگشتان هر دو دست استفاده می‌شود.از این جهت در میان سازهای کوبه ای منحصر به فرد است.تاریخچه ساز تنبک که در زبان پهلوی به نام دمبلک شناخته می‌شده، به قبل از اسلام می‌رسد. 

این ساز که به نام‌های تمبک، دمبک، دندونک یا ضرب نیز بیان میشود، ازکهن ترین سازهای کوبه ای ایرانی  بوده است.تمبک سازی پوستی است و در گروه  طبل‌های جام شکل به حساب می آید. 

 قسمت های تشکیل دهنده تنبک شامل:  پوست.دهانه بزرگ. دهانه کوچک (کالیبر).گلویی (نفیر). تنه . پا می باشد.

این ساز از چوب درخت گردو یا توت ساخته می شود کهبهترین ومناسب ترین چوب گردو  برای ساخت بدنه است؛زیرا  دوام و استحکام بالایی دارد ، دارای رگه های زیبا و چشم گیر می باشدتنبک از جنس پوسته چوب و پوست گوسفند یا پوست بالای گاو