کاخن از خانواده ی ساز های کوبه ای است .کاخن به معنی جعبه، صندوق یا صندوقچه است .
نوازنده کاخن بر روی آن می نشیند و با ضربات کف دست و انگشتان که بر روی صفحه جلویی ( تاپا ) و صفحات کنار و بالای ساز می کوبد، صدا تولید می کند.
همچنین از ابزارهای نوازندگی دِرام و دیگر سازهای کوبه ای نظیر مَلِت ها ( mallets ) ، استیک ها ( sticks ) و بِراش ها ( brushes ) در نواختن کاخن هم استفاده می شود.

کاخن که به زبان اسپانیایی به معنای جعبه است، قدمت زیادی ندارد و تاریخچه پیدایش آن کم است. در ابتدا کولی های اسپانیایی به همراه رقص و آواز و عضو جدا نشدنی موسیقی فلامنکو یعنی گیتار، بر روی جعبه های میوه  ریتم اجرا می کردند که به مرور زمان حالت ساز گونه به خود گرفت و به کاخن امروزی تبدیل شد.

در سال های پایانی قرن ۱۹میلادی نوازندگان کاخن، تغییراتی در ساختار و صدادهی این ساز به وجود آوردند. پس از دوران برده داری کاخن در بین دیگر ساکنین آمریکای لاتین از جمله سفیدپوستان ( نسل های بعدی استعمارگران اروپایی ) نیز رواج پیدا کرد. . .
کاخن جعبه ای چوبی به شکل مکعب مستطیل ایستاده است که 4 طرف آن با تخته های چوبی به ضخامت ۰٫۵ تا ۰٫۷۵ اینچ ( ۱٫۳ تا ۱٫۹ سانتی متر ) و سطح اصلی آن که تاپا ( tapa ) نام دارد با تخته سه لا ساخته شده است.
کاخن در اصل فقط جعبه ای چوبی بود اما در حال حاضر امکانات بیشتری بر روی آن قرار گرفته است..پایه های لاستیکی یا پلاستیکی و انواع فنرها و اِسنرها که برای ایجاد صدایی زنگ دار در داخل و پشت تاپا نصب می شود.